twarz blada

См. также в других словарях:

• twarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, lm M. e {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przód głowy człowieka (od czoła po brodę); oblicze, fizjonomia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Blada, drobna, gładka, koścista, okrągła, ogorzała,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• blada twarz — {{/stl 13}}{{stl 7}} w twórczości odnoszącej się do Indian: indiańskie określenie człowieka białej rasy; wróg Indian {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• twarz — 1. Blada twarz «w literaturze o tematyce indiańskiej: człowiek białej rasy»: Tędy miał jasnowłosy Jeleń Rączy wybiegać wprost do wodopoju, jeszcze przed wschodem słońca, gdy blade twarze w domu, powyżej obozu, spać będą snem mocnym, borsuczym. M …   Słownik frazeologiczny

• twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… …   Słownik języka polskiego

• trupia cera [twarz] — {{/stl 13}}{{stl 7}} trupio blada cera, twarz; chorobliwa bladość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Anemik o trupiej cerze. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trupi — 1. Trupia cera, twarz «blada cera, blada wychudła twarz»: Jego trupia twarz rozciągnęła się nagle w grymasie, który miał oznaczać radość. B. Czeszko, Pokolenie. 2. Trupi blask, trupie światło «blady, zimny blask, blade, zimne światło»: Ledwie… …   Słownik frazeologiczny

• trupi — przym. od trup Trupi odór, zaduch. ∆ Trupia głowa, główka «czaszka człowieka martwego, nie okryta mięśniami i skórą; rysunek lub inne wyobrażenie tej czaszki, pojmowane jako symbol śmierci» ∆ pot. Jad trupi «alkaloidy rozkładające związki… …   Słownik języka polskiego

• warstewka — ż III, CMs. warstewkawce; lm D. warstewkawek zdr. od warstwa (tylko w zn. 1) Twarz blada pod warstewką pudru. Lód pokryty warstewką śniegu …   Słownik języka polskiego

• blady — bladzi, bledszy (bladszy) 1. «nie mający rumieńców; mizerny» Śmiertelnie, trupio blady. Blady jak ściana, jak papier, jak płótno. Blady z gniewu, ze złości. ◊ Blady strach padł na kogoś «ktoś się przestraszył» ◊ Blada twarz «w opowiadaniach o… …   Słownik języka polskiego

• zmiętoszony — pot. Zmiętoszona, zmięta cera, twarz «cera, twarz szara, nieświeża, zwykle na skutek zmęczenia»: (...) służąca otworzyła nam drzwi i weszliśmy obaj – profesor jakoś skromnie, bez zwykłej wyższości, ja z twarzą jak ścierka, zmiętoszoną, bladą,… …   Słownik frazeologiczny

• blady — 1. Blady świt, ranek «bardzo wczesny świt, ranek»: I tak gadu, gadu, przesiedzimy nieraz do bladego świtu, bo spać się nie chce. J. Krzysztoń, Wielbłąd. 2. Ktoś (jest) blady, biały jak ściana, jak papier, jak płótno, jak kreda, jak chusta, jak… …   Słownik frazeologiczny